«Χρειάστηκε να εξαγοράσω τέσσερις κυβερνήσεις σε πέντε χρόνια για να πετύχει αυτή η ιστορία» θα εξομολογηθεί αργότερα.

Το μακρινό 1899 ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος και η σύζυγός του, Σοφία, εγκαταλείπουν για πάντα τα ταπεινά Φιλιατρά και μεταναστεύουν στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, έχοντας στις αποσκευές τους και τα όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Μαζί τους ταξιδεύει για ο ηλικίας μόλις 4 ετών γιος τους, Θωμάς, ο οποίος θα γινόταν αργότερα γνωστός ως Τομ Πάπας, αν και πολλοί πίστευαν ότι το μικρό του όνομα ήταν «Έσσο», λόγω της επωνυμίας «Esso Pappas» της εταιρείας πετρελαιοειδών της οποίας υπήρξε αντιπρόσωπος στην Ελλάδα.

Η επιστροφή του στην χώρα που τον γέννησε ήταν η ενσάρκωση του american dream σε όλο του το μεγαλείο. Είχε φύγει νήπιο ακόμα, με τις πιθανότητες να λένε ότι στην καλύτερη περίπτωση θα συνέχιζε την μικρή οικογενειακή επιχείρηση λιανεμπορίου ή θα γινόταν ιδιοκτήτης ενός greek restaurant. Εκείνος, όμως, επέστρεψε ως το απόλυτο αφεντικό στις μπίζνες της Ελλάδας την καλύτερη δυνατή εποχή. Όταν δηλαδή τα χρήματα του Σχεδίου Μάρσαλ έρεαν άφθονα και η πολιτική κατάσταση ευνοούσε τους τολμηρούς, ισχυρούς και άκρως διαπλεκόμενους επιχειρηματίες.

Άλλωστε είχε διαδεχθεί από τους καλύτερους την περίοδο που ήταν στις ΗΠΑ. Ενεργός πολιτικά από νεαρός, αντιλήφθηκε σύντομα ότι δεν διέθετε το χάρισμα και την γοητεία που απαιτείται για να σαγηνεύσει τα πλήθη με τη ρητορεία του. Είχε, όμως, πολλά άλλα ταλέντα, κυρίως παρασκηνιακού χαρακτήρα, όπου μπορούσε να κερδίσει πολλά χρησιμοποιώντας το κομμάτι του «ανατολίτη» που είχε μέσα του. Ιδανικός για παζάρια, διαπραγματεύσεις και συμφωνίες, ο Τομ Πάπας φρόντιζε πάντα να ποντάρει στα σωστά «άλογα», ίσως επειδή κάπως έτσι (από τα στοιχήματα) είχε ξεκινήσει κάποτε, «επενδύοντας» ακόμη και σε… κυνοδρομίες. «Αν µε κατείχε και µένα το πάθος του τζόγου, ίσως να γινόµουν το πολύ ένας εστιάτορας και µάλιστα χρεωµένος» είπε κάποτε με ειλικρίνεια.